Onderwater T1 Samba

Toen ik het verhaal las “Ergens in de fjorden van Noorwegen”, werd ik wel heel nieuwsgierig. Ik kom vaak in Noorwegen voor mijn werk (Scandinavian Oldtimer Tours) en ben zelf bovendien een gelukkige eigenaar van een 23-raams Sambabus uit 1962. Ruim 35 jaar doe ik zaken met Noorse hotelhouders en uit het verhaal blijkt ook nog eens, dat het over een voormalige hotelbus gaat. Daar moet ik meer van weten. Van Jonn Stian Hansen, voorzitter van Volkswagen Auto Club Bergen in Noorwegen ontving ik nadere en nuttige informatie: Het betreft een hotelbus van het voormalige Vråliosen Hotell in Vrådal in de provincie Telemark. De toenmalige eigenaar van de Sambabus bezit heden ten dage een mooi hotel in Hurdal en zijn naam is Tore Steen, thans 70 jaar oud. Nog interessanter werd het voor mij, omdat ik in de 70-jaren veel zaken deed met het Vråliosen Hotell. Tijdens mijn laatste bezoek aan Noorwegen ben ik naar het Hurdalsjøen Hotell gereden om daar Tore Steen te ontmoeten. Het werd een hernieuwde en zeer plezierige kennismaking. Op mijn vraag of hij wat meer wist te vertellen over het einde van zijn oude hotelbus, begonnen zijn oogjes te glinsteren. Ja, daar wist hij wel wat meer over. Die oude Sambabus is niet in de Noorse fjorden aan de westkust gevonden, maar in een diep zoetwatermeer, het Vråvatn-meer in de provincie Telemark. Voor het Vråliosen Hotell. Het is juist daarom, dat de bus na 35 jaar nog in zo’ n goede conditie is gebleven, vertelde hij. En van schade was geen sprake! De bus is nooit van de weg geraakt en door de vangrail geschoten. Vangrailen bestonden immers toen nog niet en bovendien is de Sambabus uit het water gehaald zonder wielen.
Maar hoe is de hotelbus dan wel op de bodem van het Vråvatn-meer beland ?  Wat is er toen wel gebeurd…? Tore Steen vertelde mij dat men in de 70-jaren wel van de stokoude carrosserieën af wilde. Sloperijen bestonden in die tijd nog niet in Noorwegen en daarom werden in de wintermaanden deze slooprijpe auto’ s op het bevroren water van het nabij gelegen meer gereden. De wielen waren nog wel te gebruiken en werden er ter plaatse afgehaald. Het laat zich raden wat er in het voorjaar gebeurde. Plotseling waren de auto’ s uit het zicht verdwenen.
Tore Steen is nu eigenaar van het schitterend gelegen Hurdalsjøen Hotell. Dit hotel zal ik zeker gebruiken voor onze vele oldtimer tourtochten naar en door het prachtige land Noorwegen. En dumpen wordt al lang niet meer gedaan. Er zijn nu vele hypermoderne autosloperijen in het land. Jonn Stian informeerde mij verder, dat de Sambabus nu thuis staat bij Morten Lund in het plaatsje Lierskogen, gelegen nabij de Vikinghoofdstad Oslo. Tijdens mijn volgende rit door Noorwegen zal ik hem zeker bezoeken en kijken hoever hij met de restauratie is gevorderd.

Lierskogen
Het is donderdagmiddag, 5 augustus wanneer ik het erf oprijd van Morten Lund in Lierskogen in Noorwegen. Een klein plaatsje met vele boerderijen langs de E18, twintig kilometer buiten Oslo, op weg naar Drammen. De zon schijnt en Morten is druk bezig met de restauratie van de verdronken Sambabus. Inmiddels heeft de bus een bijnaam gekregen: Deep Sea Samba. Morten komt mij tegemoet en ik vertel hem waarom ik interesse heb in zijn voormalige hotelbus. Met veel enthousiasme word ik ontvangen. Hij leidt mij rond en laat mij daarbij ook nog zijn magazijn zien. Ongelooflijk, maar waar, wat ik daar zie. Een gigantisch grote zolder van een boerenschuur, afgeladen met originele VW-onderdelen. Morten houdt niet van repro en gebruikt bij zijn restauraties uitsluitend originele delen. De ingang wordt bijna geblokkeerd door o.m. een spijlbus uit 1966, een sykvogn (ambulance) van het Noorse leger. In uitstekende staat! Buiten, rond de schuur staan een aantal kevers te wachten op restauratie w.o. een brilkever uit 1957. Net zo min je een Lap uit piëteit vraagt naar hoeveel rendieren hij bezit, vraag je Morten niet hoeveel oldtimers hij heeft. Maar hij heeft er op dit moment 58, vertelt hijzelf. Dan lopen we naar de Deep Sea Samba. Aan de carrosserie moet wel het nodige worden gedaan, maar dat is niet onoverkomelijk. Het chassis is in optimale staat en vertoont zelfs geen roestvorming. Ook de remleidingen zijn nog prima. Alleen de versnellingsbak en het motorblok zijn door corrosie opgevreten en niet meer te gebruiken. En daar is hij nu mee bezig. Het motorblok van 30 PK en de versnellingsbak van de groene brilkever uit 1957 naast de schuur wordt overgezet. “Moet morgen klaar zijn, want de T1 moet worden geregistreerd en rijklaar zijn“ zegt hij.

SCC-Festival – Oslo
Vrijdag begint het SCC-Festival op het oude vliegveld Gardermoen van Oslo en daar wil hij de bus tonen. Morten (59 jaar) is in het dagelijks leven sivilingenior; ingenieur in de wegenbouw en geoloog. Momenteel werkt hij aan de verdubbeling van het aantal rijstroken van de E6 over 90 KM tussen Oslo en Hamar. Hij werkt met het berekenen van de springladingen voor o.m. de tunnelbouw. Hij is getrouwd met een Bergense en vader van vier kinderen. Deze week zijn allen op vakantie in de stad Bergen aan de westkust en daardoor kan hij zijn tijd volledig aan de restauratie van de Samba besteden. Tot besluit van mijn bezoek en als dank voor zijn gastvrijheid overhandig ik hem een cadeau; een rustiek model van een Samba gevuld met een fles rode wijn. Hij is duidelijk daarmee in z’ n sas. We nemen afscheid van elkaar en zeggen tot ziens op het SCC-festival over veertien dagen. Ik ontmoet Morten Lund opnieuw tijdens het SCC-Festival (Scandinavian Cal-look & Classics) en vol trots toont hij mij zijn Deep Sea Samba. De bus staat op 4 wielen (15”) met originele wieldoppen in de volle zon. Nee, de motor loopt nog niet voor 100%. Hij is op een ambulance vervoerd, maar is wel op eigen kracht het terrein opgereden. De T1 uit 1957 is een bezienswaardigheid en trekt heel veel internationale belangstelling.